Strona główna Świat Fot. Fotolia Hiszpańscy biolodzy potwierdzili, że delfiny należące do różnych gatunków krzyżują się w naturalnych warunkach. Potwierdzają to zdjęcia delfina pospolitego i butlonosa zwyczajnego w Cieśninie Gibraltarskiej, przeanalizowane przez naukowców z Sewilli. O pierwszych zdjęciach młodych delfinów, stanowiących krzyżówkę dwóch gatunków - butlonosa zwyczajnego oraz delfina pospolitego, poinformował Jose Carlos Garcia z Laboratorium Biologii Morskiej Uniwersytetu w Sewilli. Zdjęcia wykonano w 2016 r. w pobliżu wejścia do portu w Algeciras, na południu Hiszpanii. Biolog wyjaśnił, że w wodach Cieśniny Gibraltarskiej zaobserwowano już kilka takich młodych. "Przypadki krzyżowania się różnych gatunków delfinów zdarzały się wprawdzie w przeszłości, ale tylko w niewoli. Nie miały miejsca w warunkach naturalnych" - podkreślił Garcia. Hiszpańscy biolodzy twierdzą, że do skrzyżowania gatunków i przyjścia na świat młodych nie doszłoby, gdyby jedno ze stad delfina pospolitego (z wód Cieśniny Gibraltarskiej) nie zaakceptowało samicy butlonosa. Takie sytuacje to duża rzadkość. Analiza zdjęć młodych zwierząt potwierdziła, że naukowcy mają do czynienia z pierwszą na świecie krzyżówką dwóch gatunków delfina w warunkach naturalnych. Agrumentem przemawiejącym za odmiennością krzyżówki jest - zdaniem badaczy - ich ubarwienie: inne, niż u typowych młodych reprezentujących każdy z gatunków. Wody Cieśniny Gibraltarskiej to "obszar kluczowy do dalszych obserwacji zarówno krzyżówek, jak i stad delfinów z obu gatunków. Zatoka Algeciras jest jednym z najważniejszych obszarów dla delfinów, ich żerowania i reprodukcji" - dodał Jose Carlos Garcia, sugerując konieczność ograniczenia sportów wodnych w tym rejonie. Badanie prowadzone przez Laboratorium Biologii Morskiej Uniwersytetu w Sewilli, którego główne wnioski opublikowano w naukowym magazynie "Plos One", powstało we współpracy z sewilskim oceanarium, a także gibraltarską spółką Dolphin Adventure. (PAP) zat/ zan/ KRAJ ŚWIAT Szanowny Czytelniku, Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) informujemy Cię o przetwarzaniu Twoich danych. Administratorem danych jest Fundacja PAP,z siedzibą w Warszawie przy ulicy Bracka 6/8, 00-502 Warszawa. Chodzi o dane, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z naszych usług, w tym stron internetowych, serwisów i innych funkcjonalności udostępnianych przez Fundację PAP, głównie zapisanych w plikach cookies i innych identyfikatorach internetowych, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych zaufanych partnerów Fundacji PAP. Gromadzone dane są wykorzystywane wyłącznie w celach: • świadczenia usług drogą elektroniczną • wykrywania nadużyć w usługach • pomiarów statystycznych i udoskonalenia usług Podstawą prawną przetwarzania danych jest świadczenie usługi i jej doskonalenie, a także zapewnienie bezpieczeństwa co stanowi prawnie uzasadniony interes administratora Dane mogą być udostępniane na zlecenie administratora danych podmiotom uprawnionym do uzyskania danych na podstawie obowiązującego prawa. Osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu do danych, sprostowania i usunięcia danych, ograniczenia ich przetwarzania. Osoba może też wycofać zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Wszelkie zgłoszenia dotyczące ochrony danych osobowych prosimy kierować na adres fundacja@ lub pisemnie na adres Fundacja PAP, ul. Bracka 6/8, 00-502 Warszawa z dopiskiem "ochrona danych osobowych" Więcej o zasadach przetwarzania danych osobowych i przysługujących Użytkownikowi prawach znajduje się w Polityce prywatności. Dowiedz się więcej. Wyrażam zgodę Copyright © Fundacja PAP 2022

Delfinowate. Delfinowate [46], delfiny oceaniczne (Delphinidae) – rodzina ssaków wodnych z parvordo zębowców w obrębie infrarzędu waleni (Cetacea). Należą do niej delfiny oceaniczne i przybrzeżne, których naturalnym środowiskiem życia jest woda słona.

W świecie zachodnim zebroidy traktowane są jako duża atrakcja ogrodów zoologicznych. W wielu państwach docenia się ich umiejętności przetrwania i wytrzymałość. Dodatkowym atutem jest interesujący wygląd, który przyciąga spojrzenia wszędzie tam, gdzie zebroid się pojawi. Dzięki niniejszemu artykułowi dowiemy się wielu ciekawych rzeczy na temat tych niezwykłych hybryd. KlasyfikacjaGromada: ssakiRząd: nieparzystokopytneRodzina: koniowateRodzaj: „zebroid” odnosi się do wszystkich koniowatych krzyżowanych z zebrą. Hodowla odbywa się sztucznie, a potomstwo takich hybryd jest zazwyczaj bezpłodne. W większości przypadków mianem zebroida określa się potomków samca zebry i samicy konia lub osła, choć hybryda zebry z osłem jest bardzo ilość chromosomówOsły i dzikie konie posiadają różną liczbę chromosomów (osioł posiada 62 chromosomy, koń domowy 64, natomiast zebra, w zależności od gatunku, dysponuje 32-46 chromosomami), ale hybrydyzacja obu tych gatunków jest powstałe z takiego połączenia posiadają liczbę chromosomów mniejszą od osła, ale większą od zebry. Zjawisko zmiennej liczby chromosomów wpływa na niski poziom płodności samic oraz na bezpłodność samców zebroidów. Hybrydy te posiadają maksymalnie 54 chromosomy. Potomstwo zebroidów ma cechy obojga pierwotnie hodowano w Afryce w celu stworzenia zwierzęcia odpornego na choroby przenoszone przez muchy tse tse. Zebry posiadają naturalną odporność na tę choroby ( na naganę), podczas gdy afrykańskie osły i konie są jej pozbawione. Współczesne zebroidyHybrydyzacja zebr z końmi i osłami stała się popularna na początku wieku XX, kiedy zapotrzebowanie na konie pociągowe zaczęło się zmniejszać wraz ze wzrostem produkcji samochodów. Przez długi czas zaprzestano podobnych eksperymentów, aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Od tamtego czasu powstało wiele zebroidów pełniących funkcję zwierząt pociągowych, jeździeckich oraz będących atrakcją w ogrodach swym wyglądem przypomina rodzica innego niż zebra, jednak po tym ostatnim dziedziczy paski. Paski na ogół nie pokrywają całego ciała, mogą się one ograniczać do nóg, grzbietu lub jedynie szyi i głowy. Jeśli rodzic nie będący zebrą zaliczał się do rasy wzorzystej (np. Pinto, Appaloosa, koń gniado–srokaty zwany Skewbald), umaszczenie to może pojawić się u potomka. W takim przypadku pasy zebry nie występują na białych rejonach przypominają czasem wymarły podgatunek zebry zwany kwagga właściwa. Ich wygląd wynika z połączenia zebry z koniem kasztanowym. Hybrydy zebry i osła posiadają zazwyczaj pasy na tylnych partiach grzbietu i na brzuchu. Generalnie rzecz biorąc umaszczenie zebroida jest w znacznym stopniu uzależnione od koniowatego nie będącego jest bardziej efektywny we współpracy z człowiekiem aniżeli zebra. Można na nim jeździć, ponieważ kształt ciała dziedziczy po klaczy konia lub osła. Temperamentem zbliżony jest jednak do zebry, dlatego może być trudny do ułożenia. Zdarza się również, że zebroid, podobnie do zebry, wykazuje dużą siłę fizyczną, ale i agresję. wykorzystanie zebroidówZebroidy hodowane są dzisiaj do jazdy oraz jako cyrkowe i zoologiczne osobliwości. Hybrydy konia i zebry spotykane są w Afryce i używane podczas wspinaczki na Górę Kenia. Zebra daje takiemu potomstwu dużą odporność na naganę – pasożytniczą chorobę ssaków, wywołaną przez świdrowce. Ponadto, zwierzę takie jest bardziej wytrzymałe od konia domowego, dlatego jest chętnie wykorzystywane jako zwierzę juczne w czasie długich podróży w 2001 r. w Anglii powstało źrebię Zetland – połączenie zebry i kucyka dochodzi do kojarzenia ogiera zebry z klaczą konia domowego lub osła, ale w 2005 r. na Barbadosie skojarzono klacz zebry stepowej (Equus quagga burchellii) o imieniu Allison z samcem osła. Ich potomstwem jest urodzona 21 kwietnia 2005 r. zebryna o imieniu Alex. Do skojarzenia ogiera z klaczą zebry doszło w roku 2007. Dzięki temu na świecie pojawił się zebroid Eclyse, charakteryzujący się niezwykłym umaszczeniem. Podobne przedsięwzięcia miały miejsce wiele razy w różnych rejonach świata, np. w Gruzji (2010 r.), Chinach (2011 r.) czy we Włoszech (2013 r.). dane i wymiaryZebroidWysokość w kłębie: 130-163 cmWaga: 227-450 kgDługość życia: 15-30 latDługość ciąży: 11 miesięcyWiek osiągnięcia dojrzałości płciowej: 1-2 lataZebrula (połączenie ogiera zebry i klaczy osła).Zebroid – ciekawostkiZ połączenia klaczy zebry i ogiera konia powstaje tzw. zebryna, natomiast z ogiera zebry i klaczy osła rodzi się zebry z osłem interesował się sam Karol zdarza się, że hybryda zebry z innym koniowatym obciążona jest Afryce spotkać można pół-dzikie zebroidy, jednak prawie wszystkie powstałe hybrydy zebry zamieszkują ogrody zoologiczne lub inne instytucje tego zebroidów wykorzystywanych jest do pracy, głównie w części Ameryki Północnej oraz w Afryce. Potomstwo pochodzące z takich krzyżówek jest zwykle bezpłodne, choć to nie stanowi to

człowiek i delfin krzyżówka